The one after the party

Και που λέτε, εγώ ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. Μας βγήκε λίγο η παναγία, αλλά άξιζε. Παρότι ήταν 17 Νοέμβρη και έβρεχε, το BIOS γέμισε ασφυκτικά από πολύχρωμο κόσμο.
Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.
Η αρχή δεν είμαι πολύ σίγουρη που βρίσκεται.
Ίσως είναι στην ημέρα της αποφοίτησής μου, όπου μετά την αναμενόμενη κραιπάλη, το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να αναρωτιέμαι φωναχτά στο αυτοκίνητο "Μα γιατί ακούμε γιαπωνέζικα?" (Έπαιζε X-Japan στο cd).
Ίσως και να είναι εκείνη την μοιραία μέρα στο Σύνταγμα όπου μέσα σε χιλιάδες κόσμου που διαμαρτυρόταν, ο George με βρήκε και αρχίσαμε να μιλάμε για αυτά που αγαπάμε (σας ορκίζομαι ότι εκείνη την μέρα τον άκουσα να μιλάει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά τον είδα μετά!) και όταν ήρθε και μας βρήκε και ο Shin, πάνω στην κουβέντα για το nana έσκασε δίπλα μας μια κροτίδα από τα όργανα της τάξης.
Αλλά μάλλον δεν έχει σημασία από που άρχισαν όλα, αλλά που πήγαν μετά από αυτό. Πήγαν σε αρκετές συζητήσεις, ανταλλαγές sms και τηλεφωνημάτων, τρέξιμο, άγχος και αγωνία. Αλλά πήγαν και σε πολύ χαρά, ανυπομονησία, δημιουργικότητα και γέλια. Και πήγαν και στο ΒΙΟS αφού παιδεύτηκαν ιδιαίτερα με το άθλημα του "βρες ταξί, ντυμένος σαν το καρναβάλι ενώ δεν είναι απόκριες".
Τόσος πολύς κόσμος, φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, σχετικοί και άσχετοι. Και πολλά παιδιά που είχαν ντυθεί. Τι ωραία! Κατά γενική ομολογία περάσαμε όμορφα. Μουσικές, προβολές, φωτογραφίες, γνωριμίες, γέλια και κουβέντες που δεν περιοριζόντουσαν στα τεκταινόμενα και στην Ιαπωνία. Και τώρα που είπα φωτογραφίες, είμαι σίγουρη ότι όλοι θέλετε να δείτε στιγμιότυπα. Μέχρι να πάρω τις "επίσημες" στα χέρια μου και να τις βάλω εδώ, μπορείτε να πάρετε μια γεύση στο Easy Subjugation.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους από σας που ήρθαν (και ελπίζω να περάσατε καλά) και όσους βοήθησαν στην προβολή του event με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ανανεώνουμε λοιπόν, το ραντεβού μας για τις 14/12 στο Underworld για την συναυλία των Γιαπωνέζων Gothika.